نقش شرکت های تعاونی تولید روستایی در توسعه پایدار کشاورزی ( مطالعه موردی شرکت تعاونی تولید روستایی ارگ رودشت اصفهان)

مطالعه پایداری کشاورزی مستلزم ارزیابی جامع و یکپارچه ای از دینامیسم حاکم و ارتباط تنگاتنگ ابعاد محیطی، اقتصادی و اجتماعی آن ها است. کشاورزی پایدار بدین معنا نیست که هیچ چیزی تغییر ننماید بلکه درپی بقا و بهبود مشخصه های اقتصادی، محیطی و اجتماعی است تا بتوان سالم و بهره ور به ادامه حیات پرداخت. پژوهش حاضر جزء تحقیقات کاربردی، توصیفی– تحلیلی با هدف کلی تعیین نقش نظام بهره برداری تعاونی تولید روستایی در ارتقای سطح کشاورزی پایدار صورت گرفت. بدین منظور دو نوع نظام بهره برداری رایج در منطقه رودشت شهرستان اصفهان، تعاونی تولید و خانوادگی ( خرد دهقانی)، مورد مطالعه قرار گرفت. نمونه گیری به روش سرشماری شامل کلیه کشاورزان عضو تعاونی ( 168 n=) و به روش تصادفی ساده یعنی 100 نفر از کشاورزان غیر عضو تعاونی ساکن در حوزه عمل تعاونی (100n= ) انجام گردید. یافته ها نشان می دهد نظام بهره برداری تعاونی نسبت به خانوادگی در دستیابی به ابعاد اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی توسعه کشاورزی، پایدارتر است. مهم ترین سازه های مؤثر در پایداری کل و نقاط افتراق کشاورزان عضو و غیر عضو تعاونی عبارتند از سود، مدیریت آب، خاک، سم و کودهای شیمیایی، شیوه آبیاری نوین و عملیات بی خاک ورزی؛ بنابراین پیشنهاد می شود با توجه به ناپایداری نظام بهره برداری خانوادگی در ابعاد اقتصادی، زیست محیطی و اجتماعی، تعاونی تولید با ایجاد انگیزه در بین کشاورزان و تقویت زیر ساخت ها، تعداد بیشتری از کشاورزان را جهت دستیابی به کشاورزی پایدار عضو نماید.